วันนี้เราอย ากที่จะพาเพื่อนๆ ไปเรียนรู้ข้อคิดการใช้ชีวิตกับบทความ เงินซื้ อโรงเรียนที่ดีให้ลูกได้ แต่ซื้ อส ม อ ง ให้ลูกไม่ได้ ไปดูกันว่าทำไมเงิน มากมายถึงซื้ อโรงเรียนที่ดีให้ลูกได้ แต่ไม่อาจซื้ อส ม อ ง ความฉลาดให้ลูกได้
เข้าใจว่าทุกวันนี้ การศึกษาคืออนาคต ความหวังที่จะช่วย พลิกโอกาสให้ลูกคุณ มีอนาคตที่ดีหล า ยๆครอบครัว จึงทุ่มเททุกสิ่ง ที่มีทั้งเ งินและเวลา แลกกับการให้ลูกได้เรียน โรงเรียนดีๆมีร า ค าสูง คอร์สติวสอนพิเศษต่างๆมากมาย จนลืมไปว่า ควรพัฒนาทักษะด้านอื่นควบคู่กันไปด้วย
ตอนที่ลูกอายุได้ 2 ขวบ
เราส่ งลูกเข้า’ เนอสเซอรี่’ หมดค่าใช้จ่ายไปปีละ 8 หมื่น เพียงแค่คิดว่า กลัวจะพัฒนาไม่ทันเพื่อน เรียนไม่ทันเพื่อน กล า ยเป็นส่ งลูกไปติดหวัดที่โรงเรียน เพราะวัยนี้ภูมิต้านทาน ยังไม่แข็งแรงพอ ไหนจะเสี่ยงที่จะต้องเจอ กับพี่เลี้ยงที่ไม่ดี สอนแบบผิดๆอีก กล า ยเป็นพฤติกรร มตัวอย่ างที่ซึมซับมาโดยไม่รู้ตัว
เมื่อ อนุบาลยันประถม
เราจัดเต็มทั้งในและนอ กหลักสูตร ต้องกวดวิช าเพื่อเตรียมสอบเข้าป 1 และเสริมด้วยคณิตศาสตร์ ว่ายน้ำ ไวโอลิน อังกฤษ จีนฯลฯ กลัวลูกจะไม่เก่ง กลัวจะน้อยหน้าข้างบ้าน หารู้ไม่ว่า ‘ จินตนาการ’ ต่างหากคือสิ่งที่สำคัญที่สุด ที่จะนำพาให้ลูกคุณเติบโตขึ้น เป็นผู้ใหญ่ที่ประสบความสำเร็จได้ ในอนาคต แต่คุณกำลังบังคับให้เรียนนั่น เรียนนี่ เป็นการปิดกั้น
พัฒนาการในด้าน’ จินตนาการ’ และการฝึกคิดไปโดยอัตโนมัติ เรากลัวว่าลูกจะไม่เก่ง แต่ไม่เคยถามความรู้สึกของลูกจริงๆว่า เขาฝันอย ากเป็นอะไร หรือเพียงเพราะเรา แค่ยัดเยียดความฝัน ที่เราทำไม่สำเร็จ ความล้มเหลว ที่เราทำให้พ่อแม่ผิดหวังไปไว้ที่ลูก ให้เป็นคนที่ประสบความสำเร็จ เพื่อมาชดเชย’ ปม’ ความล้มเหลวในอ ดีตของเรา
พอถึง มัธยมอมเปรี้ยว
คราวนี้หนักเลย เพื่อที่จะสอบได้คะแนนดีๆเ พื่อเข้ามหาลัยดีๆ ได้เรียนพิเศษทุกเย็น หลังเลิกเรียน เสาร์อาทิตย์ จัดเต็ม วันปิดเทอมไม่มีพัก ส่ งลูกเรียนซัมเมอร์ ยุโรปออสเตรเลีย บางทีลูกไม่อย ากไป แต่พ่อแม่นี่แหละอย ากให้ไป บางบ้านหมดเ งินปีละ 6-7 แสนเพียงเพื่อให้ลูกได้เรียน ในสิ่งที่คิดว่าดี ( แต่ไม่รู้ดีจริงไหม ) ยังไม่ทันเข้ามหาลัย กดไปเป็นสิบล้าน! ถึงวัยทำงาน คือ’ โลกแห่งความเป็นจริง’ พอลูกเรียนจบ ก็คาดหวังว่าลูกฉันเลี้ยงมา
อย่ างพิเศษใส่ไข่ ดังนั้นจะจ้างลูกฉัน มันต้องแพงกว่าสิ นี่ส่ งเรียนไปสิบกว่าล้านเลยนะ ‘ ปัญหาคือคุณค่าของใบปริญญา พ่อแม่กับนายจ้างมองไม่เท่ากัน’ พ่อแม่ช าวไทย ให้ร า ค าค่าใบปริญญาลูกรักสูงมาก เพราะเราอยู่ในกระบวนการ จ่ายเงิ นจริงด้วยร า ค าสูง อย่ างย ากลำบาก ย าวนาน 20 ปี นายจ้างกลับให้ร า ค า ไม่สูงเท่าพ่อแม่แต่มีคำถามใหญ่ๆ3คำถามคือ
1 ลูกคุณทำอะไรเป็นบ้าง
2 ลูกคุณเคยทำอะไรสำเร็จมาบ้าง
3 ลูกคุณจะมาสร้างความสำเร็จอะไรให้ที่นี่
อย่ าลืมว่ายุคนี้คือยุคที่เปิดกว้าง ‘ คนอินเดีย’ พร้อมบิน มาทำงานที่ กทม เขียนโปรแกรมเก่ง ยังกับคลอ ดออ กมา จากคอมพิวเตอร์ แถมขยันขันแข็งยังกับหุ่นยนต์ ‘ คนฟิลิปปินส์อินโดมาเลย์’ พร้อมจะบิน มาทำงานที่กรุงเทพ พวกเขาเก่งภาษาอังกฤษ ลอจิกดี คุมงานเป็นเจ้าโปรเจคต์ พรีเซนต์ดีไม่แพ้ฝรั่ง ‘ คนจีน’ ไม่ต้องพูดถึง ความขยัน อ่ านขยันขา ยของ ขยันพบลูกค้า ใจสู้มาก ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ โดนด่าไม่ยุบพวกนี้คือยอ ดเซลล์แมน แต่กับคนไทย ปริญญามหาลัย
มันเริ่มจะเบลอๆ ไม่ศักดิ์สิทธิ์เหมือนรุ่นพ่อแม่ แน่นอนว่า ย่อมมีบางคนได้ ไปต่อเจริญรุ่งเรืองโกอินเตอร์ แต่ก็มีจำนวน มาก ที่แป้กตั้งแต่อายุ ยังน้อยการศึกษานั้น เป็นสิ่งที่สำคัญ แต่หล า ยๆคนยังจำกัด คำว่า’ การศึกษา’ ไว้ในแค่ห้องเรียน ตัดสินว่าคนนั้น มีการศึกษาหรือ ไม่มีความรู้จากวุฒิ ที่เรียนจบออ กมา และหล า ยคนก็เชื่อว่า การได้เรียนจบสูงๆ จะทำให้มีหน้า ที่การงานดีอนาคตไกล แต่ในโลกความเป็นจริงแล้ว การที่เราเรียนจบสูงๆ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะประสบความสำเร็จเสมอไป
ที่มา Fundamental
