เมื่อเป็นคนซื่อสัตย์ วันเวลาจะคัดสรรสิ่งที่เหมาะสมเข้ามาเอง

วันนี้เราอย ากที่จะพาเพื่อนๆ ไปเรียนรู้ข้อคิดการใช้ชีวิตให้มีความสุข กับบทความ เมื่อเป็นคนซื่อสัตย์ วันเวลาจะคัดสรรสิ่งที่เหมาะสมเข้ามาเอง ไปดูกันว่าการใช้ชีวิตให้มีความสุขกับความซื่อสัตย์นั้นจะเป็นอย่ างไร

‘ ซื่อสัตย์’ ถูกหนุ่มน้อยนามว่า ‘ ฉลาด’ ทิ้งลงทะเล ซื่อสัตย์พย าย ามว่ายน้ำจน มาถึงเกาะแห่งหนึ่ง เมื่อขึ้นฝั่งได้ซื่อสัตย์ก็นอนพักอยู่บนหาดทราย เค้าพย าย ามคิดหาวิธีที่จะกลับขึ้นแผ่นดินใหญ่ สิ่งที่ซื่อสัตย์หวังก็คือ เรือสักลำที่ผ่าน มาทางนี้บ้าง อยู่ๆ ซื่อสัตย์ก็ได้ยินเสียงเพลงแววมสแต่ไกล เขารีบลุกขึ้นและมองไปยังต้นเสียงนั้น มีเรือลำหนึ่งกำลังมุ่งมายังเกาะนี้ บนเรือลำนั้น มีธงผืนเล็กโบกสะบัดอยู่ บนธงนั้นเขียนคำว่า ‘ ความสุข’ ที่แท้เป็นเรือของความสุขนั่นเอง ซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียกความสุข

ความสุข ความสุขผมคือซื่อสัตย์ คุณช่วยพาผมขึ้นฝั่งได้ไหม เมื่อความสุขได้ยินก็พูดกับซื่อสัตย์ว่า ไม่ได้ๆ หากผมพาคุณขึ้น มาด้วยผมจะหมดสุข เพราะผู้คน มากมายในสังคมยุคนี้ พอพูดความจริงแล้ว กลับไม่มีความสุขเลย ขอโทษนะซื่อสัตย์ ผมรับคุณขึ้น มาไม่ได้ พูดเสร็จความสุขก็จากไป ผ่านไปสักครู่หนึ่ง ตำแหน่งก็ผ่าน มา ซื่อสัตย์ตะโกนเรียกตำแหน่ง ตำแหน่งผมคือซื่อสัตย์ ผมขออาศัยเรือของคุณขึ้นฝั่งได้ไหม พอตำแหน่งได้ยินก็รีบหันหัวเรือให้ห่างออ กไป

จากนั้นก็หัน มาพูดกับซื่อสัตย์ว่า ไม่ได้ ไม่ได้ซื่อสัตย์คุณจะขึ้น มาอยู่กับผมไม่ได้ คุณรู้ไหมกว่าผมจะได้ตำแหน่งนี้มามันย ากเย็นเพียงใด หากผมพาคุณมาอยู่ด้วยเดี๋ยวผมก็ซวยนะสิ เดี๋ยวผมจะสูญเสียตำแหน่งยังไง ผมไม่ขออยู่ร่วมกับคุณ ซื่อสัตย์น้ำต าคลอเบ้ามองตำแหน่งที่รีบออ กเรือจากไป อย่ างสิ้นหวัง ( รู้สึกสับสนในตนเองเป็นอย่ างยิ่ง ) แต่สิ่งที่มันทำได้ก็เพียงแค่รอ รอและก็รอเท่านั้น อยู่ๆ ท่วงทำนองที่ไม่ค่อยจะเข้ากันนักก็แว่วดังขึ้นเรือลำหนึ่ง บรรทุกแข่งขัน เป็นจำนวน มากผ่าน มา

ซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียกแข่งขัน แข่งขัน ผมขอขึ้นเรือของคุณได้ไหม คุณเป็นใครคุณมีประโยชน์แค่ไหนกับพวกเรา แข่งขันตะโกนถาม มาซื่อสัตย์ไม่อย ากพูดอะไรมาก เพราะเกรงว่าจะพลาดโอกาส เหมือนทุกครั้งที่ผ่าน มา แต่ซื่อสัตย์ก็คือซื่อสัตย์ ‘ ผมคือซื่อสัตย์’ เขาตอบ ห๊า คุณคือซื่อสัตย์ ถ้ามีคุณอยู่ด้วย เราจะแข่งขันเอาชนะอะไรกับใครที่ไหนได้ พูดเสร็จ ก็หันหัวเรือจากไปอย่ างรวดเร็ว

ในขณะที่ซื่อสัตย์กำลังสิ้นหวัง อยู่ๆก็มีน้ำเสียงอันเมตต าดังขึ้นว่า ‘ ลูกจ๋า ขึ้นเรือเถิด’ เมื่อเงยหน้าขึ้น มอง ก็เห็นผู้เฒ่าผมขาวโพลนคนหนึ่งยืนอยู่บนเรือ ฉันคือผู้เฒ่าแห่งกาลเวลา ทำไมท่านต้องมาช่วยผมครับ ซื่อสัตย์ถามออ กไปด้วยความสงสัย มีแต่กาลเวลาเท่านั้นที่รู้ว่า ซื่อสัตย์มีค่ามากเพียงใด ผู้เฒ่าแห่งกาลเวลาพูดออ กไปด้วยรอยยิ้ม บนทางกลับคืนฝั่ง

ผู้เฒ่าแห่งกาลเวลา ได้พูดกับ ความสุข ตำแหน่ง และ แข่งขัน ที่ต่างก็เรือล่มอยู่กลางทะเลว่า ‘ เจ้าทั้งหล าย จงจำไว้ หากปราศจากซื่อสัตย์แล้ว ความสุขจะอยู่ได้ไม่นาน ตำแหน่งที่ได้มาก็เป็น ตำแหน่งจอมปลอม การแข่งขันก็มีแต่จะล้มเหลวไม่เป็นท่า’ ฉะนั้นขอให้ท่านรั ก ษ าความซื่อสัตย์ไว้ให้ดี แล้วความสำเร็จและความสุข จะเกิดกับท่านต ามกาลเวลาอันเหมาะสม

ที่มา songtorkwamrak