เป็นบทความที่ให้แง่คิดการใช้ชีวิต อยู่บนความพอเพียง รู้จักประมาณตน ทำให้เราไม่ต้องกู้ห นี้ยืมสินคนจนแค่ขยันหาก็ร ว ยได้ บางคนร ว ยแล้วลืมตัวไม่รู้ว่า พื้นฐานตัวเองเคยเป็นแบบไหนอย่ าลืมนะว่าร ว ยได้ก็ต้องจนได้เหมือนกันไม่มีใครโชคดีตลอ ดไป วันนี้ขอแ ชร์โพสต์เ ตื อ นสติ ร ว ยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัว ชีวิตมีขึ้น มีลงอย่ าดูถูกใคร
บทเรียนชีวิตจากเรื่องจริงที่เ ตื อ นใจเราว่า ร ว ยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัวลำบาก ตอนแก่น่าอนาถใจที่สุดมีอ ดีตเจ้าของที่ดิน มากกว่า 500 ไร่ท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า เมื่อก่อนผมมีที่ดิน 500 ไร่รวมๆ กันทุกเขตของกรุงเทพ และเมืองใหญ่ๆ ทั่วประเทศ ตอนนั้นเมื่อ 30 ปีที่แล้วผมพกเ งิ นในกระเป๋ากินเหล้าครั้งละแสน ทำมาค้ าข า ยไม้ได้เ งิ นดีจริงๆ ลูกๆ
ผมส่งเรียนเมืองนอ กหมดไม่ต้องทำงานเรียนอย่ างเดียว เมียผมชอบเล่นหุ้นๆ ก็ขึ้นเอาๆ เรามีเ งิ นสดหล า ยร้อยล้าน มีญาติผมคนหนึ่งเดือ ดร้อน มายืมเ งิ นผม ผมด่าเขาซะไม่มีชิ้นดี แต่ก็ให้เ งิ นไปนะแสนนึงแล้วบอ กเขาว่าไม่ต้องมาหากูอีกนะ กูให้ทาน เขารับเ งิ นพร้อมน้ำต า ตอนนั้นผมไม่รู้หรอ กว่าเขาจะรู้สึกยังไงปีต้มยำกุ้งผมไม่สะดุ้ง แต่ปีน้ำท่วมน้ำพัดทุกอย่ าง
ไปจากชีวิตผมจริงๆ เมื่อผมคิดการใหญ่ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย าไม่ได้ทำไม้แล้ว รถผม 19 คัน บ้านอีก 5 หลัง ที่ดินทั้งหมดและเ งิ นสดที่เคยมีแฟนผมเล่นหุ้นเจ๊งไปสี่ร้อยกว่าล้าน ลูกๆ ทำธุรกิจก็หมดตัวข า ดทุนย่อยยับภายใน 2 ปีสิ่งที่ผมมีมันห า ยไปเหลือไว้เพียงห นี้สินสองร้อยกว่าล้าน
ปัจจุบันผมคือคนหมดตัว เช่าห้องแถวอยู่พอได้ข า ยก๋วยเตี๋ยวประทังชีวิตรอความ จากไป ไปวันๆ เมียผมก็ไม่มีกระจิตกระใจทำอะไรลูกๆ ผมไม่เคยเห็นหน้า ตอนนี้ผมอายุ 76 ผมต้องยกหม้อก๋วยเตี๋ยว ล้างจาน ทุกวันนี้ผมปลงได้แล้วนะ ผมมาลำบากตอนแก่ เ งิ นค่าเช่าห้องนี้ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่าเขา แล้วให้เขาไปแสนนึง ลูกเขายื่นเ งิ น
ให้ผมแสนห้าแล้วบอ กผมว่าพ่อผมบากหน้าไปยืมเ งิ นคุณลุง เพราะตอนนั้นผมเข้าโรงพย าบาล ผ่ า ตัดสมอง พ่อนั่งร้องไห้ คุณลุงด่าแล้วโยนเ งิ นให้เหมือนหมาลุงบอ กว่าจะตีพ่อ พ่อก็ยอม เพราะชีวิตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใด ต่อให้ ร่างกายและจิตใจพ่อก็ยอม ถ้ามีเ งิ นจะให้คืนคุณลุง แสนนี้ผมคืน
ห้าหมื่นคือ ด อ กเบี้ย เราไม่มีห นี้บุญคุณกัน แต่ถ้าคุณลุงลำบากคุณลุงมายืมกับผมๆ จะให้กู้ ผมจะไม่ด่าคุณลุงเหมือนที่คุณลุงด่าพ่อผม จริงๆ ถ้าไม่มีเ งิ นคุณลุงผมคง จากไป แล้ว แต่ถ้าพ่อผมไม่อ ดทนเพื่อแลกชีวิตผมผมก็จากไป ผมทำต ามที่พ่อบอ กแล้ว ลูกพ่อ ดูแลพ่อ ส่วนลูกคุณลุงผมไม่รู้ ก ร ร ม ของใครของมันผมเดินร้องไห้มาถึงบ้านเอาเ งิ นจ่ายค่าเช่าห้องแถว
ลงทุน มีเ งิ นเก็บไว้ 30,000 บ า ท และผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่าก ร ร ม นั้นต ามสนอง หลานไม่ได้ ด่ า ผม แต่หลานพูดความจริง เพียงแต่ผมรับความจริงไม่ได้แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีนะ พระ แม่ชี ขอทาน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผม ผมไม่คิดเ งิ น ตอนผมมีเยอะๆผมเบื่อคนบอ กบุญ ผมหลอ กเขาว่านับถือคริสต์
ผมไม่เคยทำบุญ ผมเที่ยว ผมกิน ผมมีผู้หญิงตอนนี้ผมหมดตัวมีห นี้สิน สิ้นเพื่อน ไร้ลูก ผมถึงได้ฟังธรรมะ เข้าวัดเป็น รู้จักทาน อีกหน่อยก็คงจากไปผมห่วงแค่เมียผม ผมภาวนาให้เมียผม จากไป ก่อนผม เพราะถ้าผมไปก่อนเมียผมผมจะจากไปต าไม่หลับ ไม่ต้องถามว่าร้านอยู่แถวไหนเพราะจะไม่บอ ก
เก็บเรื่องราวมาให้อ่ า นคนอ่ า นจบได้กำไร คนขี้เกียจอ่ า นก็คงพลาดโอกาส กำลังใจจากคุณต าที่ให้มา ไม่มีคำว่าอ ด จากไป สำหรับคนขยันไม่มีการปลงตกถ้าไม่เคยสูงสุดแล้วมาต่ำสุด เรื่องนี้สอนใจได้ดีเหลือเกิน ถือว่าเป็นการสอนใจสำหรับใครหล า ยๆ คนที่ทะนงตนและลืมตัว ใช้เพื่อเ ตื อ นใจตัวเองนะครับ
ที่มา 108resources
