อย่ ากลับมาเห็นคุณค่าในวันที่ทุกอย่ างไม่เหมือนเดิม

วันนี้เราอย ากที่จะพาเพื่อนๆ ไปเรียนรู้ข้อคิดจากนิทานเรื่องหนึ่งของเด็กน้อยกับต้นแอปเปิ้ล กับบทความ อย่ ากลับมาเห็นคุณค่าในวันที่ทุกอย่ างไม่เหมือนเดิม ไปดูกันว่าทำไม การที่เราจะกลับมาเห็นคุณค่าของสิ่งของที่เรานั้น มองว่าไม่มีค่าในวันที่ทุกอย่ างสายเกินไปแล้ว

นาน มาแล้ว มีต้นแอปเปิ้ลใหญ่อยู่ต้นนึง และก็มีเด็กผู้ช ายตัวเล็กๆคนหนึ่ง เขาชอบเข้ามาอยู่ใกล้ๆ และเล่นรอบๆต้นไม้นี้ทุกๆวัน เขาปีนขึ้นไปบนยอ ดของต้นไม้ และก็กินผลแอปเปิ้ล บางครั้งก็นอนหลับไปภายใต้ร่มเงาของต้นแอปเปิ้ล เขารักต้นไม้ และต้นไม้ก็รักเขา เวลาผ่านไป เด็กน้อยโตขึ้น และเขาไม่มาวิ่งเล่นรอบๆต้นไม้ทุกวันอีกแล้ว

วันหนึ่ง เด็กน้อย กลับมาหาต้นไม้ เด็กน้อยดูเศร้า ต้นไม้เห็นก็ดีใจ ถามขึ้นว่า ‘มาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ’ เด็กน้อยในวันวานตอบกลับว่า ‘ฉันไม่ใช่เด็กเล็กๆแล้วนะ ฉันไม่อย ากเล่นรอบๆต้นไม้อีกแล้ว ฉันต้องการของเล่น ฉันอย ากได้เงินไปซื้ อของเล่น’ ‘ฉันไม่มีเงินจะให้ เก็บลูกแอปเปิ้ลของฉันไปข า ยสิ เพื่อเอาเงินไปซื้ อของเล่น’ ต้นไม้ตอบ เด็กน้อยตื่นเต้น มาก เขาเก็บลูกแอปเปิ้ลไปหมด และจากไปอย่ างมีความสุข หลังจากเขาเก็บแอปเปิ้ลไปหมดแล้ว เขาไม่กลับมาหาต้นไม้อีกเลย ต้นไม้ดูเศร้า

วันหนึ่ง เด็กน้อยกลับมา เขาดูโตขึ้น ต้นไม้รู้สึกตื่นเต้น มากที่เด็กช ายกลับมาหา ‘มาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ’ ต้นไม้ถาม ‘ฉันไม่มีเวลามาเล่นหรอ ก ฉัน มีครอบครัวแล้ว ฉันต้องทำงานเพื่อครอบครัวของฉันเอง เราต้องการบ้าน ช่วยฉันได้ไหม’ ‘ฉันไม่มีบ้านจะให้ แต่ตัดกิ่งก้านของฉันไปสิ เอาไปสร้างบ้าน’ ต้นไม้ตอบ ดังนั้นเด็กน้อยตัดกิ่งก้านทั้งหมดของต้นไม้ไป และจากไปอย่ างมีความสุข เป็นอีกครั้งที่ต้นไม้ถูกทิ้งให้เดียวดายและเศร้า

วันหนึ่งในฤดูร้อน เด็กน้อยกลับมา ต้นไม้ดีใจมากเหมือนเช่นทุกครั้ง ต้นไม้ถามว่า ‘มาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ’ และเด็กช ายตอบกลับไปว่า ‘เปล่า ฉันรู้สึกผิดหวังกับชีวิต และเริ่มแก่ขึ้น ฉันอย ากแล่นเรือไปพักผ่อนไกลๆ ให้เรือฉันได้ไหม’ ‘ใช้ลำต้นของฉันได้ เอาไปสร้างเรือ เพื่อเธอจะได้เล่นเรือไปและมีความสุข’ ต้นไม้ตอบ ดังนั้น เด็กน้อยตัดลำต้นของต้นไม้ไปสร้างเรือ เขาล่องเรือไป และไม่เคยกลับมาอีกเลย

หล า ยปีผ่านไป ในที่สุดเด็กน้อยกลับมา คราวนี้เขาดูแก่ลงไปมาก ต้นไม้ทักทายและพูดว่า ‘ฉันเสียใจ ฉันไม่เหลืออะไรจะให้อีกแล้ว ไม่มีผลแอปเปิ้ลให้ และฉันไม่มีลำต้นให้ปีนอีกแล้ว’ ‘ฉันไม่มีฟันจะกินแล้ว ฉันปีนไม่ไหว และฉันก็แก่แล้ว’ เด็กน้อยตอบ ‘ฉันไม่มีอะไรเหลือให้อีกแล้ว สิ่งเดียวที่เหลือ มีเพียงรากที่กำลังจะต า ย’ ต้นไม่พูดต่อ ‘ตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว แค่อย ากได้ที่พักพิง ฉันเหนื่อยมาหล า ยปีแล้ว’ เด็กน้อยพูด ‘รากของต้นไม้แก่ๆ จะเป็นที่พักพิงของหนูได้ มาสิ นั่งลงข้างๆฉัน หลับให้สบาย’ เด็กน้อยนั่งลงข้างๆ ต้นไม้ดีใจ ยิ้ม และน้ำต าไหล

นี่เป็นเรื่องสำหรับทุกๆคน ต้นไม้ในเรื่องคือพ่อแม่ เมื่อเราเป็นเด็กตัวเล็กๆ เรารักที่จะเล่นกับพ่อ กับแม่ เมื่อเราโตขึ้น เราทอ ดทิ้งพ่อ และแม่ และกลับมาหาท่าน เมื่อเราต้องการบางสิ่งบางอย่ าง หรือเมื่อเรามีปัญหา ไม่ว่าอย่ างไร พ่อและแม่ของเราก็จะอยู่และให้ทุกสิ่งอย่ างที่ท่านทำได้ หวังเพียงเรามีความสุข คุณอาจจะคิดว่า ‘เด็กน้อย’ ในเรื่องโหดร้ า ย แต่นั่นคือความจริงที่สะท้อนให้เห็นว่าพวกเราทำกับผู้มีพระคุณอย่ างไร

ที่มา songtorkwamrak