วันนี้เราอย ากที่จะพาเพื่อนๆ ไปเรียนรู้วิธ๊การเลี้ยงลูกให้รู็จักความลำบาก กับบทความ รักลูกให้ถูกวิ ธี สอนให้ลูกรู้จักความลำบาก ไปดูกันว่าทำไมเราถึงควรเลี้ยงลูกให้รู้จักความลำบาก
ถ้ามีลูกจงสอนเขาให้รู้จักความลำบากบ้าง แม้เราจะร ว ยแล้วก็ต าม แต่จงสั่งสอนอบรมเขาว่า เม็ดเงิ นที่หามา กว่าจะได้แต่ละบาท เราต้องแลกด้วยอะไรมาบ้าง วันนี้เรามีตัวอย่ างบทความดีๆ เป็นเรื่องราวของครอบครัวบ้านหลังติดกันที่สอนลูกแตกต่างกันอย่ างสิ้นเชิง บ้านหลังแรก’ขา ยอาหารต ามสั่ง’ บ้านอีกหลังติดกัน’ให้เช่าวีดีโอ’
บ้านอาหารต ามสั่งมีลูกคนนึง บ้านให้เช่าวีดีโอ ก็มีลูกรุ่นราวคราวเดียวกัน หลังเลิกเรียน ลูกบ้านต ามสั่ง จะมาช่วยแม่ข ายอาหา รเก็บจาน เสริฟอาหารให้ลูกค้าถึง 3 ทุ่มทุกวัน บ้านให้เช่าวีดีโอ ลูกนั่งเล่นเกมส์อยู่ชั้นสอง เวลาหิวขาวตะโกนลงมา สั่งให้ป๊ะป๋าไปซื้ อข้าวร้านติดกัน มาให้ถึงห้อง ลูกร้านต ามสั่ง อย ากได้มอร์ไซค์ จะขับไปโรงเรียน กว่าจะได้ ปาเข้าไป ม.6 เทอมสุดท้าย เพราะแม่ให้ค่าแรงวันละ 100
ที่ช่วยงานที่ร้าน อีก 40 ให้ค่าขน มไปโรงเรียน อย ากได้เก็บเ งินซื้ อเอา ลูกร้านวีดีโอ โทรศัพท์วันทูคอลออ กมาใหม่ๆ แค่ขอแม่ให้ซื้ อ เขาก็มีถือไปโรงเรียนคนแรก ( มีก่อนครูด้วยซ้ำ ) ลูกร้านต ามสั่ง เสาร์อาทิตย์ต้องไปตลาดแทนพ่อ ไปซื้ อของด้วยตัวเองมาที่ร้าน ลูกร้านวิดีโอ เสาร์อาทิตย์หยิบเ งินในเก๊ะ ไปดูหนังเดินห้างกับเพื่อน วันนึงสองบ้านไปทอ ดผ้าป่าต่างจังหวัด ขากลับพ่อแม่ทั้งสองคนรถคว่ำเ สียชี วิต ลูกร้านต ามสั่งเรียนจบม.6 ได้ใช้มอร์ไซค์ ที่หามาจากค่าแรงตัวเองไปตลาด
ซื้ อของมาขา ยเปิดร้านต ามสั่งเลี้ยงน้อง ลูกร้านวิดีโอจบม.6 ได้ใช้เ งินที่พ่อแม่ทิ้งไว้จนหมด ในไม่กี่ปีสุดท้ายบอ กขา ยตึก ลูกร้านต ามสั่งเห็นลูกร้านวีดีโอติดป้ายขา ยตึก เขาเอากำไรและเงิ นเก็บของพ่อแม่ ไปซื้ อตึกติดกันไว้ ลูกร้านวีดีโอได้เ งินไปหล า ยล้าน ผลาญจนสนุก ลูกร้านต ามสั่งทุบผนังให้เป็นร้านเดียวกัน ขย ายโต๊ะมากขึ้น ทำให้ลูกค้ามากขึ้นข ายดีกว่าเดิม ไม่กี่ปีลูกร้านต ามสั่ง
มีชีวิตดีขึ้นเพราะข ายของดี ส่วนลูกร้านวีดีโอใช้เงิ นหมด จนต้องไปรับจ้างคนนึง เคยสุขสบายไปลำบาก จากคนเคยลำบากกล า ยเป็นสุขสบาย คนนึงเคยอย ากได้ทุกอย่ างแค่เพียงชี้นิ้ว อีกคนกว่าจะได้อะไรมาต้องทำ และสร้างมันด้วยตัวเอง สุดท้ายหลังจากพ่อแม่จากไป แต่ละคนก็มีชีวิต ต ามที่พ่อแม่เลี้ยงมา ‘ทนเห็นลูกลำบากวันนี้ไม่ได้’ ‘ก็อย่ าหวังว่า ลูกจะสบายในวันที่คุณจากลา..’ ตราบใดที่เรามีอายุไม่ถึงพันปี ต้องสอนลูกให้รู้ผิดชอบชั่ วดี
รู้จักความย ากลำบากของชีวิตตั้งแต่วันนี้ คุณก็รู้ดี ไม่มีใครอยู่หาเงิ น ให้ใครใช้ไปตลอ ดชีวิตได้ แล้วทำไมไม่สอนเขา หาเงิ นใช้เองตั้งแต่วันนี้? ไม่ต ามใจ ไม่ใช้เ งินเลี้ยง สอนให้รักและแบ่งปั่น ให้รู้จักความย ากลำบาก..โตขึ้นลูกจะอยู่ได้ในวันที่ พ่อแม่ดูแลไม่ได้แล้ว..’ฝากไว้ให้คิด’
ที่มา สิริทัศน์สมเสงี่ยม, stand-smiling
